جریان تفسیر زینبی سوره مریم(س)

روزی امیرالمومنین (ع) وارد خانه شد و شنید که دخترش حضرت زینب کبری (س) به شکل خاصی حروف مقطعه ابتدای سوره ها را - از جمله حروف کهیعص که در ابتدای سوره مریم (س) نازل شده است - برای بانوان کوفه تفسیر می کند.

بعد از اتمام درس، حضرت علی (ع) به دخترش فرمود: ای نور چشم من، آیا می دانی که این حروف رمزی درباره وقایعی است که در سرزمین کربلا بر تو و برادرت حسین وارد خواهد آمد؟

شیخ صدوق در کتاب کمال الدین خود روایتی را با همین مضمون از امام حسن عسگری (ع) نقل می کند. راوی از امام (ع) سؤالاتی از تفسیر و تأویل آیات می پرسید که بحث درباره سوره مریم (س) شد. حضرت در تأویل آیه اولیه این سوره فرمود: زکریا علیه السلام ازپروردگار خود خواست که به او اسماء خمسه طیبه را بیاموزد، جبرئیل فرود آمد آن هارا به وی آموخت. زکریا چون محمد و على و فاطمه و حسن (ع) را یاد می کرد غمش برطرف و گرفتاریش زائل مى شد و چون حسین (ع) را یاد می کرد بغض گلویش را می گرفت ومبهوت می شد. یک روز عرض کرد معبود من مرا چه مى‏ شود که چون چهار نفر از خمسه طیبه را یاد می کنم ، به یاد آنان از غم هاى خود آرام می شوم و چون حسین رایاد می کنم چشمم اشک می ریزد و ناله ‏ام بلند مى‏ شود؟ خداى تبارک و تعالى او را از سرنوشت حسین (ع) خبر داد و فرمود کهیعص کاف نام کربلا است و هاء هلاک عترت است و یاء یزید علیه اللعنه است که او ظالم بر حسین است عین عطش حسین است و ص صبر او است‏.